Inmiddels heb ik mijn eerste week in Palma achter de rug. Naar school hoefde ik nog niet, dus heb ik vooral genoten van het weer. Ook de komende dagen zal ik nog van mijn vrijheid kunnen genieten. Maandag 22 september beginnen mijn colleges, waardoor ik dan eindelijk aan het werk word gezet. Dit is ook wel weer nodig gezien mijn ritme. Waar ik in Nederland vaak opkeek tegen de start van een nieuw semester kijk ik er op dit moment in een bepaalde mate naar uit. Het voelt nu toch een beetje alsof het avontuur nog moet gaan beginnen

Doordat ik pas volgende week start met mijn colleges en het feit dat mijn flatgenoot nog niet is garriveerd hoef ik enkel en alleen met mezelf rekening te houden. Helaas betekent dat ook dat ik tot nog toe veel alleen doe. Als ik de stad in ging voelde ik me dan ook meer dan ooit een toerist. Doordat er in mijn appartement nog een bed over is heb ik een Belgische studente een slaapplek aangeboden totdat ze zelf wat zou vinden. Een beetje gezelschap in het appartement was geen onprettige bijkomstigheid. Vanuit Palma zelf is het redelijk simpel om een appartement te regelen. Mijn tijdelijke flatgenoot belde met een vrouw die appartementen verhuurde en ze kon nog dezelfde dag komen kijken. Na het positieve bezoek kon ze er direct intrekken. Haar verblijf in mijn daklozenopvang bleef daardoor beperkt tot 2 dagen. Naar Palma afreizen zonder accomodatie te hebben gevonden is dus geen ramp, zolang je het geen problem vindt om enkele dagen in een hostel door te brengen.

Het is me opgevallen dat het hier voor vrouwen veel gebruikelijker is om topless het strand op te gaan. Als man zijnde is dit niet altijd een positieve ontwikkeling. Je krijgt dingen te zien die je als je eerlijk bent toch wel wilt zien, maar ook dingen die je liever niet ziet. Je moet ermee leren leven, zoals dat voor alles in het leven geldt. Schoonheid of niet, als je oogcontact maakt met een vrouw waarvan het bovenlichaam ontbloot is voel je toch altijd de verwijtende blik. Het is een lastig aspect van het leven als solitaire strandganger. Als je alleen op het strand ligt heb je niemand om mee te kletsen, dus zit je meer dan eens voor je uit te staren. Wanneer er dan blikken kruisen voel je je als man zijnde als snel een gluurder. Een zonnebril opdoen heeft weinig effect als het hoofd met meer dan 45 graden wordt gedraaid. De meeste van deze semi nudisten zijn ook wel een beetje aandachtsgeil, dus hoef ik mijn borst niet nat te maken voor een conflict als ik per ongeluk weer eens de verkeerde kant op kijk. Als je maar lang genoeg om je heen kijkt kan je ook zo ongeveer inschatten welke strandgangers een sanitaire stop in het water doen. Iemand die krampachtig richting het water loopt, er niet al te lang in blijft en tijdens zijn verblijf in het rijk der vissen ongemakkelijk om zich heen kijkt is hoogstwaarschijnlijk een wildplasser. Even het water in onder het mom van een verkoelende duik terwijl je ondertussen de Balearische zee keihard in z’n bek staat te zeiken. We zijn er allemaal schuldig aan. Toch hoef je jezelf niet schuldig te voelen, aangezien plassen in de zee goed schijnt te zijn voor zeeplanten. Temidden van alle zeeplassers en zeeplanten kom ik in ieder geval heerlijk tot rust.

Terug naar de meer gebruikelijke onderwerpen voor een blog. Ik heb nog nooit echt gelet op de prijzen van zonnebrand. Oorzaak hiervan is vrijwel zeker het weer in Nederland. Als er ergens op bespaard kan worden dan is het wel zonnebrand, dus de goedkoopste flessen zonnebrand en after sun heb ik op de toonbank gezet. Thuis een keer insmeren en op het strand na elke duik nog een keertje smeren moet genoeg zijn voor de eerste paar dagen die in het teken staan van acclimatisering. Hoe langer de fles zonnebrand zich op het strand bevindt, hoe vloeibaarder de inhoud. De benaming zonnebrand is eigenlijk een beetje misplaatst. De benaming van het product is juist hetgeen wat we willen voorkomen. natuurlijk is zonnebrand simpelweg de spreektaal voor zonnebrand crème. De term ‘’zonnemelk’’ is ook wel eens op een fles te vinden. Blijkbaar heeft de producent van mijn zonnebrand een type ontwikkeld dat binnen 5 minuten na aankomst op het strand in zonnemelk veranderd. Een uur later wordt het ook nog eens warm en neigt het door de tussenkomende zandkorrels meer naar scrubben dan naar smeren. Tot zover beschermt de warme melk echter prima tegen de brand van de zon.

Los van deze onbenulligheden is er ook een verschil met Nederland te merken welke iets meer invloed heeft op de samenleving. De mensen zijn hier een stuk minder prestatiegericht dan in Nederland. Werken om te leven en niet andersom is de gedachte. Een gedachte die mij tot nu toe wel bevalt. Ik ben hier echter nog maar een week en de colleges zijn nog niet eens van start gegaan, dus mijn mening is gebaseerd op een vrij bleue ervaring. Het fanatisme dat ontbreekt in het vervullen van de arbeidstaken stoppen de Spanjaarden in hun rijgedrag. De claxon wordt gebruikt als richtingaanwijzer en vice versa. Misschien is er ook wel een reden waarom mensen hier zo onnodig veel toeteren. De reden hiervan is mij echter onbekend. Wat ik wel weet is dat ik redelijk vaak achterom kijk in de veronderstelling dat er een Roemeense fanfareband in aantocht is, wat achteraf slechts twee automobilisten blijken te zijn. Na het verwerken van die teleurstelling ga ik weer over naar de orde van de dag en ben ik voornamelijk bezig het strandzand uit mijn kleren en tas te schudden.